ulvi çakmak

darende ve sen

Yine böyle bir geceydi
Sessiz, sakin
Odamda ders çalışıyordum
Hiç ummadığım bi anda
Geldin giriverdin aklıma
Düşündüm
Seni düşündüm, saatlerce
Başıma ağrılar girinceye kadar düşündüm
Hayaller kurdum
Yağmur damlası kadar saf
Kar tanesi kadar beyaz hayaller
Hayallerim odama sığmayınca
Duvarlar üstüme üstüme gelmeye başlayınca
İçimdeki yangını söndürmek için
Gözlerimde ağlayınca
Bunaldım
Kafese kapatılmış kuş gibi çırpınmamak için
Kendimi Darende''nin
Sessiz ve tozlu yollarına attım
Darende''nin sessiz ve tozlu yollarında
Sensiz ama yüreğimdeki senle
Yanlız ama yanımdaki gölgemle
Canlı ama ölü bir bedenle
Yavaş yavaş, bilinçsizce
Ayaklarımın beni nereye götüreceğini bilmeden
Yürümeye başladım
Ne kadar yürüdüğümü bilmiyorum
Bildiğim tek şey
Her adım atışımda
Her nefes alışımda
Seni, yanlız seni düşündüğüm
^^Seni seviyorum^^ diye
Bağırmak haykırmak istedim
Darende sokaklarında
Belki sesimi duyarsın gelirsin diye
Beni kendi gözyaşlarımda boğulmaktan
Kurtarırsın diye
Ama sen gelmedin
Yapayanlız bıraktın beni karanlıklarda
Aslında bende biliyordum gelemeyeceğini
Tahmin ediyordum
Çünkü
Sen bana
Elimi uzatsam dokunabileceğin kadar yakın
Tutamayacağın kadar uzak
^^Seni seviyorum^^ diye haykırsam
Duyabileceğin kadar yakın
Ama anlayamayacağın kadar uzaktın
EVET
Beni anlayamayacağın kadar uzaksın bana

Ulvi_Can

Bu şiir toplam 574 kez okundu.
4.04.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı