musa özsarı

kafesten uçuş

KAFESTEN UÇUŞ
SAATLER ALABİLDİĞİNE UZUN
GÜNLERSE ALABİLDİĞİNE KISAYDI.
GEÇMİYORDU VAKİT
DİYORDU BİRSİ İÇİMDEN
NE DURUYORSUN KALK GİT.
GİDECEKTİM,
AMA NEREYE?
GİDECEK YERİM VARMIYDI?
DERLEŞECEK YARİM VARMIYDI?
YOKTU!
TEK DOSTUM YALNIZLIĞIMDI,
AMA O DA
ACI VERİYORDU BANA.
KAFESTEKİ KUŞ MİSALİ
ÇIKMAK İSTİYORDUM KAFESİMDEM.
AMA KAFESİMİ
ARALAYACAK KİMSEM YOKTU.
AMA DUR!
SEN ÇIKAGELDİN
BİLİNMEZLİKLERİN İÇİNDEN.
TUTTUN,SIKI SIKI YAPIŞTIN ELLERİMDEN,
CIKARDIN BENİ
HAPİS OLDUĞUM KAFESTEN.
SENDİN ARTIK,
SENDİN BENİM EFENDİM
BENSE SENİN KÖLENDİM.
SENİNLE AĞLAMAK BİLE
BENİM İÇİN DÜNYADAKİ
TÜM GÜZELLİKLERDEN DAHA GÜZELDİ,
ÇÜNKÜ YANIMDAYDIN SEN
SEN DENİZİNE DOĞRU
AÇABİLİYORDUM BİR YELKEN
YANIMDAYDIN DİYORUM
YANIMDAYDIN GERÇEKTEN

GEÇMİŞ ZATEN UNUTULMAZ
AMA SEN GEÇMİŞİM DEĞİLSİN
SEN GELECEĞİMSİN
SEN HAYALİMSİM
GECEMİ AYDINLATAN AY PARÇAM
İÇİMİ ISITAN GÜNEŞİMSİN
UMARIM Kİ KADERİMSİN....... 27.09.07 MOSES

Bu şiir toplam 657 kez okundu.
28.09.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı